The king of love

                                                                                                    من که می دانم شبی عمرم به پایان می رسد

                                                                                                                                                                                                                                                                                      تو مرا می فهمی...

من تو را می خواهم...

و همین ساده ترین قصه ی یک انسان است.

تو مرا می خوانی... 

من تو را ناب ترین شعر زمان میدانم

و تو هم می دانی...

                                                                                                                                                                    تــو هنـــوز...
بــا تمـام نبـودنت...
تنهــا پنــاهگــاه مـن...
از ایـــــن آدمهــــــایـــی...

                                                                                                                                                                                                               واقعا دوستت دارم 

گرچه شاید گاهی 

چنین به نظر نرسد 

گاه شاید به نظررسد 

که عاشق تو نیستم 

گاه شاید به نظر رسد 

که حتی دوستت هم ندارم 

ولی درست در همین زمان هااست

که باید بیش از همیشه 

مرا درک کنی 

چون در همین زمان هاست 

که بیش از همیشه عاشق تو هستم 

ولی احساساتم جریحه دار شده است 

با این که نمی خواهم 

می بینم که نسبت به تو 

سرد و بی تفاوتم 

درست در همین زمان هاست که می بینم 

بیان احساساتم برایم خیلی دشوار می شود 

اغلب کرده تو ؛که احساسات مرا جریحه دار کرده است 

بسیار کوچک است 

ولی آن گاه که کسی را دوست داری 

آن سان که من تو را دوست داری 

هرکاهی ؛کوهی می شود 

و پیش از هر چیزی این به ذهنم می رسد 

که دوستم نداری 

خواهش می کنم با من صبور باش 

می خواهم با احساساتم 

صادق تر باشم 

و می کوشم که این چنین حساس نباشم 

ولی با این همه

فکر می کنم که باید کاملا اطمینان داشته باشی 

که همیشه 

از همه راههای ممکن 

عاشق تو هستم                                                                                                            

  عشق نمی پرسه اهل کجایی ،

 فقط میگه تو قلب من زندگی می کنی .

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             عشق یعنی یک جهان دلبستگی

عشق یعنی بی نهایت خستگی

عشق یعنی با تو خواندن از جنون

عشق یعنی سوختنها از درون

عشق یعنی با خودت بی گا نگی

عشق یعنی یک جهان دیوانگی

عشق یعنی سوختن تا ساختن

عشق یعنی عقل و دین را باختن

عشق یعنی چشم سر را دوختن

عشق یعنی همچو شعمی سوختن

عشق یعنی گٌل شدن در بین خار

عشق یعنی روشنی در شام تار                                                                                                                                            

                                 چه می شد دستانم به دستانت گره می شد

                             من پذیرفتم شکست خویش را

پندهای عقل دور اندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است

این دل درد آشنا دیوانه است

می روم شاید فراموشت کنم

با فراموشی هم آغوشت کنم

می روم از رفتنم دل شاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

گرچه تو تنهاتراز ما می روی

آرزو دارم ولی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخوردهای سرد را

                                                                                             دختره از پسره پرسید من خوشگلم؟

گفت نه .

گفت دوستم داری؟

                                 پرسیــــــــــد

به خاطر چه کسی زنده ای؟

با اینکه دلم میخواست با تمام وجود فریاد بزنم به خاطر تو..

گفتم به خاطر هیچکس.

پرسیــــــــــد

پس به خاطر چه زنده ای؟

با اینکه دلم فریاد می زد به خاطر تو با یک بغض غمگین گفتم...

به خاطر هیچکس.

از او پرسیدم به خاطر چه زنده ای؟

در حالیکه اشک از چشمانش  جاری شد  گفت...

به خاطر کسی که به خاطر هیچ زنده است.

                              بزن باران بهاری کن فضا را

                                                                                وقتي كسي رو دوست داري حاضري جون فداش كني

حاضري دنيا رو بدي  فقط يك بار نگاهش كني

به خاطـــرش داد بزني  به خاطرش دروغ بگي

رو همه چيز خط بكشي  حتي رو برگه زندگي

وقتي كسي تو قلبته  حاضــــــري دنيا بد باشه

فقط اوني كه عشـــــقته عاشقي رو بلد باشه

قيـــده تمومــه دنيا رو به خاطــــــره اون ميزني

خيلي چيزا رو ميشـكني تا دلـه اونو نشـــكني

حاضـــري بگذري از دوســتايه امــروز و قديـــم

اما صــداشـو بشنوي شـب از ميـون دو تا سيم

حاضــري قلــبه تو باشه پيشــه چشايه اون گرو

فقط خــــــدا نكرده اون يك وقــت بهت نگه بـرو

حاضــري حرفه قانون رو سـاده بزاري زير پاتـــــــ

به حــرفه اون گوش بديو به حــرفه قلبه با وفات

وقتي بشــينه به دلــت از هــمه دنيا ميگــذري

تـولـــــد دوبارته اســمشـو وقــتـي ميـــبري....

حاضري جونت رو بدي ، يه خار تو دستشم نره

حتــي يه ذره گـردو خــاك مبادا تو چـشــاش بره

وقتــي كـسـي تو قلــبته يـك چيزه قيمـتي داري

ديـگه به چشـمات نمــياد اگر كه ثــروتي داري...

                                   ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺳﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﻫﺎﯼ

 ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ...

ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ تا بغضهایت ﺭﺍ

قبل ﺍﺯ ﻟﺮﺯﯾﺪﻥ ﭼﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﺑﻔﻬﻤﺪ...

ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺻﺪﺍﯾﺖﻟﺮﺯﯾﺪ

ﺑﻔﻬﻤﺪ...

ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﯼ، ﺑﻔﻬﻤﺪ...

ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮔﯿﺮ ﺷﺪﯼ

ﺑﻔﻬﻤﺪ...

ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺁﻭﺭﺩﯼ

ﺑﺮﺍﯼ پنهان کردن دلتنگی بوده ، ﺑﻔﻬﻤﺪ...

ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﯼ...

ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ دلتنگی...

ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﺩلخورﯼ...

ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﺑﺮﺍﯼﭼﯿﺰﻫﺎﯼ قدیمی

ﺗﻨﮓﺷﺪﻩ...

ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﺑﺮﺍﯼ حرفهایش ، صدایش ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ...

" ﺁﺭﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺴﯽﺑﺎﺷﺪ..."

                                                                                      دو دلم اول خط نام خدا بنویسم

یا که رندی کنم و نام تو را بنویسم

همه یک گفتم و دینم همه یکتایی بود

با کدامین قلم امروز دوتا بنویسم                                                                                     

                                               وای از دست این تنهایی، وای از دست این دل بهانه گیر
                                               وای از دست این لحظه های نفسگیر ،ای خدا بیا و دستهای سردم را بگیر
                                                                       خسته ام ، باز هم دلم گرفته و دل شکسته ام …                                                                                                                                                                                                                                                                             در حسرت لحظه ای آرامشم ، همچنان اشک از چشمانم میریزد و در انتظار طلوعی دوباره ام
همه چیز برایم مثل هم است ، طلوع برایم همرنگ غروب است ، گونه هایم پر از اشک شده و عین خیالم نیست ، عادت کرده ام دیگر….
عادت کرده ام از همنیشینی با غمها ، کسی دلسوز من نیست
قلبم رنگ تنهایی به خودش گرفته ، دیگر کسی به سراغ من نمی آید، تمام فضای قلبم را تنهایی پر کرده ، دیگر در قلبم جای کسی نیست
هر چه اشک میریزم خالی نمیشوم ، هر چه خودم را به این در و آن در میزنم آرام نمیشوم ، کسی نیست تا شادم کند ، کسی نیست تا مرا از این زندان غم رها کند
دلم گرفته ….
خیلی دلم گرفته….
انگار عمریست آسمان ابریست و باران نمیبارد…
انگار این بغض لعنتی نمیخواهد بشکند…
وای از دست چشمهایم ، وای از دست اشکهایم…
آرزو به دل مانده ام ، کسی در پی من نیست و خیلی وقت است تنها مانده ام
نمیگویم از تنهایی خویش تا کسی دلش به حالم بسوزد ، نمیگویم از غمهای خویش تا کسی دلش به درد آید
من که میدانم کسی نمینشیند به پای درد دلهایم ، اینک دارم با خودم درد دل میکنم…
دلم گرفته ، رنگ و رویی ندارد برایم این لحظه ها ، حس خوبی ندارم به این ثانیه ها
میدانم کسی نمیخواند غمهایم را ، میدانم کسی نمیشنود حرفهایم را ، حتی اگر فریاد هم بزنم کسی نگاه نمیکند دیوانه ای مثل من را….
میدانم کسی در فکر من نیست ، تنها هستم و کسی یار و همدمم نیست ، میمانم با همین تنهایی و تنها میمیرم، تا ابد همین دستهای غم را میگیرم                                                                                                                                                                                                                                                      

برو و پشت سرت را هم نگاه نکن ، از تو بیزارم ، بهانه هایت را برایم تکرار نکن
حرفی نزن ، بی خیال ، اصلا مقصر منم ، هر چه تو بگویی ، بی وفا منم!
نگو میروی تا من خوشبخت باشم ، نگو میروی تا من از دست تو راحت باشم…
نگو که لایقم نیستی و میروی ، نگو برای آرامش من از زندگی ام میروی….
این بهانه ها تکراریست ، هر چه دوست داری بگو ، خیالی نیست….
راحت حرف دلت را بزن و بگو عاشقت نیستم ، بگو  دلت با من نیست و دیگر نیستم!
راحت بگو که از همان روزاول هم عاشقم نبودی ، بگو که دوستم نداشتی و تنها با قلب من نبودی
برو که دیگر هیچ دلخوشی به تو ندارم ، از تو بدم می آید و هیچ احساسی به تو ندارم
سهم تو، بی وفایی مثل خودت است که با حرفهایش خامت کند، در قلب بی وفایش گرفتارت کند ، تا بفهمی چه دردی دارد دلشکستن!
برو، به جای اینکه مرحمی برای زخم کهنه ام باشی ،درد مرا تازه تر میکنی !
حیف قلب من نیست که تو در آن باشی ،تمام غمهای دنیا در دلم باشد بهتر از آن است که تو مال من باشی….
حیف چشمهای من نیست که بی وفایی مثل تو را ببینند ، تو لایقم نیستی ، فکرنکن از غم رفتنت میمیرم!
برو و پشت سرت را هم نگاه نکن ، برو و دیگر اسم مرا صدا نکن
بگذار در حال خودم باشم ، بگذار با تنهایی تنها باشم …                                                                                                                                                                                        رفتی ؟ بی خداحافظی؟ فکر دلم نبودی که بی تو عذاب میکشد؟

فکر من نبودی که بی تو زندگی برایم جهنم می شود؟
مگر یادت نیست حرفهای روز آشنایی مان را؟
مگر قول ندادی همیشه با من بمانی و مرا تنها نگذاری؟
تو که اینک مرا تنها گذاشتی ، تو که بر روی قلبم پا گذاشتی
چه زود فراموشم کردی ، مرا آواره کوچه پس کوچه های شهر بی محبتی ها کردی
مگر نمیدانستی بعد از تو دلم را به کسی نمیدهم؟
مگر نگفته بودم عاشق شدن یک بار هست و دیگر عاشق کسی نمیشوم؟
مگر نگفته بودم اگر عاشقی هیچگاه مرا تنها نمیگذاری
پس تو عاشقم نبودی ، همه حرفهایت دروغ بود ، عشقی در دلت نبود ، سهم من از با تو بودن همین بود!
باورم نمیشود رفته ای و بار سفر را بسته ای
دلم به تو خوش بود ، چه آرزوهایی با تو داشتم ، نمیدانی که شبها یک لحظه هم خواب نداشتم
رفتی و من چشمهایم خیس شد روزهای زندگی ام نفسگیر شد
رفتی ؟ بدون یک کلام حرف گفتنی!

 خسته شدم می خواهم در آغوش گرمت آرام گیرم.خسته شدم بس که از سرما لرزیدم...
بس که این کوره راه ترس آور زندگی را هراسان پیمودم زخم پاهایم به من میخندد...
خسته شدم بس که تنها دویدم...
اشک گونه هایم را پاک کن و بر پیشانیم بوسه بزن...
می خواهم با تو گریه کنم ...
خسته شدم بس که...
تنها گریه کردم...
می خواهم دستهایم را به گردنت بیاویزم و شانه هایت را ببوسم...
خسته شدم بس که تنها ایستادم